Eerst maar eens wat over mezelf:
Mijn naam is Colinda. Kort gezegd: Co.
Ik woon in een oude dijkwoning uit 1830. Geflankeerd door een paar reusachtige oude Lindes. Een grote schuur achter aan het huis vast met daarachter de tuin. Geen zicht op de achtertuin dus. Een heerlijke grote tuin, zeker voor Papendrechtse begrippen. Alleen jammer dat ik de tuin vanuit het huis niet kan zien. Ik vind het juist zo heerlijk met een kop thee bij het raam te staan en te verzinnen wat er verbeterd kan worden aan de tuin.
Toen ik hier ruim 15 jaar geleden kwam wonen was de tuin enorm verwaarloosd en hebben we eerst voornamelijk puin geruimd. Letterlijk, want zoals ze vroeger deden werd het puin gewoon gebruikt om de tuin op te hogen. Op m’n knieën de grond met m’n handen omgewoeld om alle “witte wortels” van de pispotjes te “vangen”. Als ik nu een klein sprietje zie….wat ik ook aan het doen ben… ik spring er op af.
Met de middelen die we toen hadden hebben we de tuin ingericht. Veel materialen via marktplaats, stekjes van vriendinnen en zelf heel veel werk verzet. Als je graag iets wil kan je vaak heel veel!
Zo hebben we door de jaren heen een stapelmuur gemaakt als grondkering. De tuin anders ingedeeld. Terrasjes aangelegd. Pergola’s gemaakt, kas geplaatst, moestuinbakken….
Bomen zelfs mee verhuisd. En ook al is dat ongebruikelijk, ik ben blij dat ik dat gedaan heb want de bewoners na mij hebben de tuin weer helemaal betegeld, net zoals de vorige bewoners. Blijft me verbazen…..
Maar goed, denk nou niet dat alles gelijk goed ging! Ik pluk nog steeds de wrange vruchten door de beslissing een Leylandii haag te plaatsen. Wel zaten we snel vrij. Dat dan weer wel. Maar wat slurpen die bomen een vocht uit de grond, en voedingsstoffen. Dat heeft ervoor gezorgd dat we nu veel droge schaduw borders hebben. Niet ideaal. Ze staan op de nominatie gerooid te worden maar dat betekent dat eerst heel de tuin op de schop moet. Want die haag zal er met groot materieel uitgehaald moeten worden. We doen het er nog maar even mee.
Oh…en heb ook de fout gemaakt een paar bomen te dicht op elkaar te zetten. Het leek zo schattig toen ze nog wat kleiner waren. Maar ook wel gaaf om te zien dat zo’n supermarkt stokje een prachtige Magnolia is geworden.
Van dit soort dingen leer je. En dat komt altijd van pas. Want het is natuurlijk wel handig dat je daar rekening mee houdt als je een tuin ontwerpt. Leren dat sommige dingen anders moeten maar je leert ook dat sommige planten die eigenlijk in de zon “horen” het ook best prima doen in de schaduw.
Ik kijk nu alweer uit naar het voorjaar. Lekker met m’n kop thee weer door de tuin lopen om te kijken wat er allemaal weer opkomt….. en wat ik nog wil verbeteren. Love it!